Boulimia Nervosa

[Pretty Skinny]

[Leden-account]

Lexi’s verhaal

Hi allemaal! Ik ben Lexi, nu 18 jaar. Ik heb 4 jaar een eetstoornis en deel hier graag mijn verhaal / ervaring met de eetstoornis Boulimia.

Boulimia is een eetstoornis waarbij een persoon in korte tijd een grote hoeveelheid eet en dan purgeert.
Dat kan zijn door te braken, zoals je vaak hoort op media, maar kan ook door bijv. overmatig sporten, gebruik van laxeermiddelen of vasten / restrictief eten. Mensen met de eetstoornis hebben vaak een negatief zelfbeeld & maken zich veel zorgen om hun gewicht. Tijdens een eetbui ben je de controle even helemaal kwijt, je eet door ook al zit je al vol, honger is dan ook niet altijd de aanleiding van het eten, meestal niet zelfs. Door te eten vlucht je weg van je gevoel, eten verdooft. Eten heeft dus niet meer de functie om je lichaam van voldoende energie te voorzien, maar om je emoties te reguleren, net als bij veel andere eetstoornissen.
Na een eetbui voel je je schuldig, je schaamt je, daardoor wil je zo snel mogelijk van het eten af, dit gebeurt door te purgeren. Extreem lijnen en vasten horen hier ook bij, en is dus niet alleen bij anorexia het geval. Boulimia komt ongeveer 4x zo vaak voor als anorexia, al wordt er een stuk minder over gesproken. Of iemand boulimia heeft kan je van buiten niet zien. De eetbuien vinden juist meestal stiekem plaats, wanneer er niemand bij is. Ook doen mensen met boulimia er alles aan om niet aan te komen. Iemand met de eetstoornis boulimia wordt (meestal) ook niet enorm mager. Er is niet een duidelijke oorzaak waardoor iemand boulimia krijgt, meestal is het een combinatie van biologische, psychische & sociale factoren.


Mijn leven met boulimia

Voor boulimia nervosa heb ik anorexia nervosa gehad, de vraag “waarom kan ik niet gewoon controle houden rondom eten, zoals vroeger?” is dan ook iets waar ik dagelijks mee bezig ben. Ik probeer dus zo min mogelijk calorieën binnen te krijgen gedurende de dag..

Wanneer ik ’s ochtends wakker wordt voel ik mij al futloos, vaak omdat ik slecht geslapen heb (door bijkomende problematiek). Zodra ik dan toch eindelijk mijn bed uit ben check ik eerst mijn hele lichaam in de spiegel. Ik heb regelmatig dromen over dat ik uit het raam getild moet worden door overgewicht, of dat ik in de supermarkt van de cassiere niet mag afrekenen omdat ik te dik ben om te eten. Het is voor mij daarom belangrijk meteen te weten hoe mijn lichaam er uit ziet, en of ik aangekomen ben. Wegen doe ik niet iedere dag, zodra ik langere tijd niet gewogen heb is het enorm spannend om dat weer te doen. Er zijn dus fases dat ik maanden niet weeg, maar ook fases dat ik 3x per dag op de weegschaal sta. Na het uitgebreid checken van mijn lichaam maak ik mij klaar om de dag te beginnen. Ontbijten doe ik iedere dag volwaardig, havermout is mijn meest veilige eten, vandaar. Wel gaat het maken van mijn ontbijt erg dwangmatig. Ik meet melk af in een maatbeker voor baby’s omdat dat dat voor mijn gevoel exacter is, wanneer ik ook maar een ml teveel melk inschenk gooi ik het weg door de gootsteen, vaak gaat het om druppels.. Daarna weeg ik de havermout af, dit moeten exact 4 lepels van 10 gram zijn, als ik perongelijk 9 gram op een lepel gooi, of juist 11, doe ik de havermout weer terug in de voorraadbus en begin ik opnieuw met afwegen. Gelukkig kan het snijden van fruit nog wel redelijk normaal haha. Er zijn veel dingen die precies komen, altijd het zelfde servies, zelfde kleur mok, precies evenveel water, zo kan ik nog even doorgaan. Eetmomenten bij mij zijn een ritueel, het moet iedere dag op dezelfde manier, daardoor ben ik er ook lang mee bezig. De rest van de dag eet ik meestal niks tot het avondeten, thuis ben ik “verplicht” dan mee te eten. Tot die tijd probeer ik veel beweging binnen te krijgen, ik sta bijna dagelijks 1.5-2 uur in de sportschool & loop daarnaast zo’n 15000 stappen. De heen en terugweg naar de sportschool fiets ik om, waardoor ik ook 60 minuten fiets per dag. Dit hou ik niet vol zonder enige vorm van energie, daarom leef ik gedurende de dag op energy drink (zero) & koffie, koolzuurhoudende drank geeft daarbij ook nog een voller gevoel waardoor ik al helemaal niet wil eten. Als ik toch zin heb in eten walg ik van mezelf, dan probeer ik d.m.v. suikervrije kauwgom de controle te bewaren. Tijdens het lopen check ik mezelf in alles wat weerspiegeld, 24/7 wil ik op de hoogte zijn van hoe mijn lichaam eruit ziet, als ik er veel op focus lijkt het soms wel alsof ik mezelf al lopend kilo’s zie aankomen. Het is iets waar ik de hele dag mee bezig ben, daarnaast denk ik constant aan wat we ’s avonds zullen eten, wanneer ik een vermoeden heb dat het iets is wat mij niet aan staat verhoog ik mijn stappen direct.

In ons gezin ben ik de enige die vegetarisch eet. Als mijn ouders vlees bereiden weet ik namelijk niet precies hoeveel olie er in de pan gaat, hoeveel kcal er in zitten & hoeveel 1 portie weegt, misschien heeft het ene stuk vlees wel veel meer olie opgenomen dan t andere… Op de verpakkingen van vleesvervangers staan de voedingswaarde per portie duidelijk aangegeven, en doordat het in een aparte pan gaat kan ik zien hoeveel olie/boter er gebruikt is. Er zijn 5 vleesvervangers die ik afwissel, de rest is door mij niet “goedgekeurd” en weiger ik te eten. De rest van de maaltijd weeg ik niet af, omdat ik geen slecht voorbeeld voor mijn jongere zusje wil zijn, ik tel de opscheplepels en overschat het vaak iets zodat ik zeker weet dat ik qua kcal nog goed zit. De meest dagen doe ik na het avondeten niks bijzonders meer en ga dan rond 22:30 naar bed, snel slapen doe ik niet, meestal waag ik een poging tussen 00:00 & 1:00, wanneer het dan niet lukt om in te slapen geef ik op en kan ik zo tot 4 uur ’s nachts tiktok kijken en mijn insta tijdlijn uitscrollen. Veel dagen van mij zien er tegenwoordig zo uit, ik val nu snel af doordat ik de controle bijna nooit meer kwijt raak.

Wanneer dat wel gebeurt eet ik op een moment dat er niemand thuis is. Ik durf geen andere dingen dan zero dranken & proteïne dingen af te rekenen in de supermarkt dus mijn eigen “mia” eten halen doe ik niet. Vaak smeer ik brood met meer beleg dan ik mezelf normaal gesproken zou toestaan, en eet ik koekjes uit de kast totdat het teveel opvalt, dan stap ik weer over naar iets anders, als er ijs in huis is sluit ik altijd af met ijs, dat maakt het braken minder pijnlijk. Eten tot ik misselijk ben doe ik niet altijd, het gaat vooral om het breken van de regels die ik heb en het eten van verboden producten, dat mag ik niet van mezelf, dus wanneer het toch gebeurt ga ik los, totdat ik erop uitgekeken ben, de ene keer is dat na 300 kcal en de andere keer pas na 3500 kcal (dit wisselt enorm af en zit geen regelmaat in). Na een binge voel ik mij schuldig, dik & een vreetzak. Het is zaak om zo snel mogelijk mijn fout “goed te maken”, en van het eten af te komen. Om mezelf beter te voelen, en vooral om mezelf te straffen, steek ik mijn vinger in mijn keel. Eigenlijk voel ik me niks beter na het braken, ik ben uitgeput, mijn ogen zijn rood, een keel + maag doen pijn. Omdat ik me daarna nogsteeds rot voel begraaf ik mezelf in mijn bed tot de volgende dag, ik neem ook laxeermiddel, zodat ik de volgende ochtend weer leeg ben (voor m’n gevoel). Vaak kijk ik naar foto’s van mezelf toen ik op een veel lager gewicht zat en maak mezelf voor van alles uit dat ik vroeger wel controle had en nu niet meer. Emotionele triggers heb ik niet perse, al is de controle bewaren wanneer ik (mentaal) moe ben lastig, vaak heb ik dus nog wel een eetbui na een lastig gesprek (psycholoog/therapie), of wanneer ik sociaal veel gegeven heb. Gelukkig komt het de laatste weken een stuk minder voor, lange tijd deed ik dit dus namelijk wel meerdere keren per week, sommige weken zelfs dagelijks.