Belangrijk!
Je bevindt je op het open gedeelte van het forum.
Het is zeer schendend voor de leden van Pretty Skinny als iemand die zelf GEEN lotgenoot is, het lotgenoten-gedeelte betreedt voor andere/eigen doeleinden.

Klik hier voor meer informatie

Phoebe: Waarom ik Pretty Skinny oprichtte

"Ik ben vrijwilliger (moderator) bij PS omdat ..."
BUTTON_TOPIC_LOCKED
Gebruikers-avatar
Vrijwilligers-account
(Moderators)
(Moderators)
BerichtenCOLON 15

Phoebe: Waarom ik Pretty Skinny oprichtte

Bericht door Vrijwilligers-account »

Beste lezer,


Mijn naam is Phoebe, en ik ben de beheerster/oprichtster van Pretty Skinny.
Ik ben gediagnosticeerd met een Eetstoornis, al sinds ik heel jong ben.

Ondanks dat het jaren en jaren geleden is, weet ik nog heel goed hoe ik voor het eerst in aanraking kwam met Pro Ana.
De krant lag open op tafel. Het woord Pro Ana kende ik niet, maar mijn ogen vielen op alle teksten eromheen. Logisch, die zijn ook zo opgevangen door een meisje van 13 jaar met Anorexia Nervosa.
Voor mij bleef het niet bij dat ene stukje die in de krant was geplaatst. Ik wilde op ontdekkingstocht. Ik wilde er meer informatie over.
Dus zodra ik de kans kreeg dook ik achter de computer en typte ik Pro Ana in op Google.
Ik dacht altijd dat ik alleen was, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik dacht altijd dat niemand mij begreep, maar er bestonden blijkbaar mensen die mij wél begrepen.

Uiten hoe ik me voelde, dat kon ik nooit. Niet omdat ik het zélf niet kon, maar omdat mijn familie mij niet liet uiten.
Als ik wilde vertellen hoe ik me écht voelde, zoals dat ik me dik voelde en ik hier oprecht mee zat? Omdat zij niet vonden dat ik dik was werd mijn gedachtegang afgewimpeld en bestempeld als aanstellerij.

Laten we die laatste zin eens uitpluizen.
Omdat zij niet vonden dat ik .. ×× .. werd mijn gedachtegang afgewimpeld en bestempeld als aanstellerij.
Hier kun je zien dat het dus allemaal draait om mening van iemand anders. But what about mine?
Er wordt geen seconde ingegaan op wat ik vind. Geen seconde. Wat denk je dat dat met iemand doet?
Wat denk je dat er van binnen met diegene gebeurt. Heb je diegene geholpen? Of heb je diegene de eenzaamheid ingeduwd?

Ik heb het allemaal meegemaakt. Alle soorten teksten naar mijn hoofd gekregen, die allemaal op hetzelfde neerkwamen, en dat is dat er geen moment wordt omgekeken naar mijn gedachtegang.
Heb ik mezelf kunnen zijn? Nee. Heb ik mezelf kunnen uiten? Nee. Heb ik het gevoel gehad dat ik serieus genomen werd? Nee. Heb ik het gevoel gekregen dat ik het waard ben? Nee.

Gelukkig was daar Pro Ana. Ik had graag gewild dat mijn ouders mij het gevoel hadden gegeven dat mijn mening er toe deed, en niet alleen een stel meiden op internet.
Maar ik had het niet voor het kiezen. Ik was al hartstikke blij dat de media mij destijds een krantenartikel onder m'n neus legde zodat ik in aanraking kwam met Pro Ana en ik in ieder geval ergens het begrip vandaan kon halen waar ik zo naar verlangde. Toch een stukje minder eenzaamheid. Hoewel, zoals ik al zei, ik veel liever had gehad dat mijn ouders hiervoor hadden gezorgd.

Ik weet hoe het is om een community nodig te hebben waar je vrijuit over je Eetstoornis kunt praten, vrijuit kunt praten over je (extreme) afvalwens, over hoe je je daarin voelt, alles.
Even geen plek waar je wordt gedwongen te genezen waar je zelf nog helemaal niet aan toe bent. Waar je vrijuit kunt praten over de soms extreme maatregelen die je neemt, die iemand zonder Eetstoornis vaak moeilijk begrijpt. Je wilt met lotgenoten praten. "Ja, dat gevoel heb ik ook" in plaats van "Ooh oké".
Dat je alle vragen kunt stellen die je hebt. Alles waar je mee zit. Zonder dat er tegenin wordt gegaan.

Op 24 juli 2018 heb ik het besluit genomen een Pro Ana groep (destijds één chatgroep) op te richten van de milde stroming, waar hardcore-praktijken verboden zijn.
Ik heb zelf een Eetstoornis, dus ik weet hoe het is om Pro Ana nodig te hebben, omdat ik weet hoe het is om dergelijke erkenning niet te ontvangen van de mensen van wie je het graag zou willen ontvangen, en omdat ik weet hoe het is om met lotgenoten te willen praten.
Een chatgroep waar het draait om de waarde van elk lid, om de privacy van elk lid, en om de veiligheid van elk lid.
Een chatgroep waar je elkaar niet aanspoort om ziek te worden, maar waar je een luisterend oor biedt, erkenning biedt, herkenning biedt, en indien erom wordt gevraagd: herstel biedt.

Ik ben vroeger - bij gebrek aan Milde Pro Ana communities - in de hardcore Pro Ana wereld terecht gekomen, waardoor ik nu blijvende schade heb.
Ik doe er alles, maar dan ook alles aan dat mensen die - net als ik - Pro Ana nodig hebben, en daar zelf naar op zoek zijn, in aanraking komen met de Milde Pro Ana wereld, en niet direct in de Hardcore wereld terecht komen (al werkt de Media hier behoorlijk in tegen, omdat zij er helaas bewust voor kiezen Hardcore Pro Ana te promoten, niet alleen aan mensen die zelf al op zoek waren naar Pro Ana, maar ook aan mensen die niet van het bestaan afwisten).

Ik strijd ervoor dat elk persoon een plek krijgt waar hij of zij zichzelf kan zijn. Zichzelf kan uiten. Niet tegengesproken wordt in zijn of haar gedachtegang. Niet raar aangekeken wordt om zijn of haar denkwijze.
Een plek waar het als thuiskomen voelt.


M.v.g. Phoebe

BUTTON_TOPIC_LOCKED